[در حال تکمیل]
صعود از روستای جواهردشت برای ما ملاک بود و برای همین باید به سیاهکلرود شهرستان رودسر رفت تا از اونجا بشه به جواهردشت راه پیدا کرد.
توو روزای بارونی مسیر منتهی به جواهردشت کمی صعب العبور هستش و شیب های تند و جاده ی لغزنده کار رو سخت میکنه که باید مواظب بود.
و معدنی که در بین راه داره فعالیت می کنه (سمت چپ جاده):
تنظیم برنامه ی یک روزه برای این صعود کمی کار سختیه و برای این کار باید شبانه به جواهردشت رفت و بعد از رسیدن به روستا قبل از طلوع آفتاب به سمت قله حرکت کرد. کمی خسته کننده ست و لذت صعود رو کم رنگ می کنه. به همین دلیل ما برنامه ی دو روزه چیدیم و بعد از این که ساعت ۵ غروب به روستا رسیدیم.
کمی کوهپیمایی کردیم به سمت قله تا فرآیند هم هوایی صورت بگیره. رفتیم تا حوضچه:
اینجا جای خوبی برای برپایی کمپ هستش. اما باید در نظر داشت که توو زمان خودش (که نمیدونم کی هستش) کندوهای زنبورعسل به اینجا نقل مکان می کنن.
بعد از تماشای منظره ی روح افزا و انعکاس مهتاب توو حوضچه, مسیر برگشت رو در پیش گرفتیم. البته باید بگم که مسیری غیر از مسیر رفت بود که پاکوب مسیر از سمت چپ حوضچه شروع میشد و از تپه ای بالا می رفت.
در هوایی که مهتاب مثل نورافکنی پرنور پرتوافشانی می کرد و برخوردش به کوهستان و برف هاش و انعکاسش آدم رو به وجد میاورد, به محل شب مانی رسیدیم و بعد از صرف شام حوالی ساعت ۱۰ شب به خواب رفتیم.
ساعت ۴ بامداد بود که مسیر قله رو در پیش گرفتیم. از چشمه گذشتیم:
و حوضچه رو هم پشت سر گذاشتیم و از سمت راست اون که جاده ای ماشین رو بود به حرکت ادامه دادیم (البته تا این جای مسیر هم جاده ماشین رو یود).
در نقطه ای به جهت کوتاه کردن راه از جاده خارج شدیم و بعد از گذشت حدود ۱۵ دقیقه باز به جاده رسیده و مسیر رو ادامه دادیم تا جاده به اتمام رسید.
در این نقطه دو مسیر وجود داره برای رفتن به قله. یک این که به سمت راست رفته و از روی یال به حرکت ادامه بدیم و دو این که از دره ای که پیش روی ما بود مسیر رو ادامه میدادیم. به پیشنهاد راهنمای گروه, مسیر اول به جهت دست به سنگی که داشت و احتمال خطر بیشتر بود انتخاب نشد.
مسیر دره رو ادامه دادیم تا به کلبه ای دنج توو زیر یه دیواره رسیدیم:
کلبه جای خوبی برای استراحت و حتی شب مانی هستش. کمی توقف داشتیم و حرکت کردیم.
از این جای مسیر به بعد دیگه تقریبا مسیر سر راست هستش و تا قبل از پوشش برفی پاکوب شده ست. مسیر زیبایی ست و تموم راهی که در پیش هستش توو عکس پایین قابل رویته. از دره ی برفی که بین صخره ها وجود داره باید عبور کرد و شیب برفی رو به سمت بالا و راست رفت تا به جاده ی نظامی رسید. اون تخته سنگ بزرگ تر(وسط عکس و روی یال برفی) هم در مسیر جاده ی نظامی قرار داره. در ضمن قله از اینجا (حتی تا اون تخته سنگ و کمی بعدترش) قابل مشاهده نیست.
در ادامه ی مسیر به جایی رسیدیم که محل تلاقی دو دره بود و باید در اینجا به سمت چپ رفت. دو دهنه ی غار در اینجا در سمت راست و روی صخره ها قابل مشاهده ست:
رفیتم و به برف رسیدیم:
کم کم برف کوبی شروع شد و برف نرم و شیب مسیر, توان بیشتری از ما گرفت. مسیر در بعضی نقاط به جاهایی میرسه که شیب زیادی داره و برای صعود راحت تر باید زیگزاگ هایی با زاویه ی کم زد:
نمایی از روستای جواهردشت توو این نقطه (دریا هم در دورست قابل مشاهده ست):
بعد از پشت سر گذاشتن این مسیر, حوالی ساعت 09:30 دقیقه به جاده ی نظامی رسیدیم. سرپرست گروه پیشنهاد ادامه ی مسیر از جاده نظامی رو داد. گروه بعد از کمی استراحت به راه افتاد و مسیر زیگزاگ جاده رو طی کردیم. این عکس در مسیر جاده گرفته شده و خط آبی بخشی از مسیر طی شده رو نشون میده:
